Şehirden Dönen Köylü
Sensin benim babam ocağı
Sensin benim anam kucağı
Ekmeğime sofra,yüzüme su
Ateşime çıra,yemegime tatsın
Babamın öğütleri Anamın sözlerisin
İlk harfim,kelimem,cümleme satırsın
İlk komşum,akrabam,dert ortağım,
Şimdiki duygularıma tercumanımsın
Ne çok yara almışsın,sabretmişsin...
Anamın ağıtlarına az mı tanıklık etmişsin
Babamın da göz yaşına sırdaşlık etmişsin
Yüküne yük katıp,kahrımızı çekmişsin
Şimdi Sana methiyeler düzsem nafile.
Hiç bitmezki !
Geçmişten gelen kafile.
Hatrı var kahvelerin,çayların
Sohbetine doyamadığım o akşamların
Ey koca çınar ,umdurmuşuz bekletmişiz seni
Üzmüşüz, unutmuşuz ,kırmışız seni
Bir ağıt yakasım var derinden mi derinden
Al yak yüreğimi en sıcak kalemimden
Haydi at şimdi mavi bağlamaların
Gün girsin şen olsun balkonun, odaların
Bu kadar küskünlük,kırkınlık yeter,
Canlansın o mukaddes hatıraların.
Köy Evi
Affetmek bize düşer Büyüklük bizde kalır,
Özlemek bize düşer beklemek bizde kalır
Karakış bize düşer yanlızlık bizde kalır
Hatıralar bize düşer,gözlerimiz yolda kalır