Yaradan “halifem” dedi yarattı
Bu söze bir anlam vermeli insan
Ruhundan bir parça hamura kattı
Bu işin sırrına ermeli insan
Yüzünü çevirip sonsuz semaya
Gündüz güneş, gece yıldıza aya
Hayvana, denize, dağa, ovaya
Bakıp, bakıp kafa yormalı insan
Riayı, nefreti kalpten atarak
İçini dışını aynı tutarak
Girdiği meclise ahenk katarak
İrfan sofrasını sermeli insan
Kötülük görse de küsmemelidir
Darılıp selamı kesmemelidir
Yüzünü ekşitip asmamalıdır
Sabır deryasına girmeli insan
Önderlik yapmalı, ışık saçmalı
Helal yiyip helalinden içmeli
Eşine dostuna kucak açmalı
Sevgi ağlarını örmeli insan
Mazlumla ağlayıp, mazlumla gülüp
Ezilenlerin göz yaşını silip
Adaleti mülkün temeli bilip
Haksızlığa karşı durmalı insan
Hayvanlar Mevla’nın dilsiz kulları
İnsanla iç içe geçmiş yolları
Kırılır kanadı, kopar kolları
Her türlü vahşeti görmeli insan
Komşusu aç iken tok yatmak olmaz
Analar ağlarken keyf çatmak olmaz
Zalimle beraber saf tutmak olmaz
Zulmün defterini dürmeli insan
Ömür geçip gider sular durulur
Hakkın huzurunda mizan kurulur
Her şeyin hesabı ondan sorulur
Kanayan yarayı sarmalı insan
Salih ! gel söz dinle kalma avare
Dertliye derman ol, garibe çare
Gideceksin bir gün geldiğin yere
Dost bağından güller dermeli insan.
Salih BERBER